เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเรายังวัยรุ่น เราเป็นสาวอวบ แต่ไม่อ้วน

ไม่รู้สิแต่นี่เป็นรายละเอียดให้ตัดสิน เราสูงประมาณ 165ซม.

และน้ำหนักประมาณ 45 แต่เราเป็นคนกระดูกใหญ่

หน้าอกดูอวบและสะโพกก็เริ่มผายแล้วในตอนนั้น แต่เอวเรายังเล็กอยู่

พูดง่ายๆว่าตอนนั้นหุ่นสวยมาก

แต่ตอนนี้ดูไม่ได้แล้ว เอวใหญ่กว่าสะโพกอีก

..แต่ในช่วงที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น

ขอบอกว่าเราสวยและน่ารักมากเลยนะจะบอกให้

เรามีแฟนหลายคนและแต่ละคนสนใจที่หุ่นของเราหมด

อย่างไรก็เหอะ เรื่องที่เราจะเล่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับน้องชายเรา

ตอนนั้นน้องเราอายุประมาณ15-16 เขาเริ่มที่จะสนใจเพศตรงข้ามแล้ว

เราลืมบอกให้พ่อมาติดกลอนประตูห้องน้ำเราทุกที ทำไมต้องบอกน่ะหรอ

..เพราะเขาจะเปิดมันไว้เวลาที่เราอาบน้ำอยู่ทุกครั้ง

เขาถูกพ่อโวยหลายทีแล้วแต่นั่นไม่ทำให้เขาหยุดได้เลย..บ้าจริง

ในที่สุดก็เกิดเรื่องจนได้

มีสัปดาห์หนึ่งที่พ่อแม่เราจะต้องไม่อยู่บ้านเพราะเรื่องทางธุรกิจ

พวกเขาปล่อยให้เราดูน้อง..เราดีใจมากและรู้สึกเป็นอิสระสุดๆ

เราโทรไปเรียกแฟนคนหนึ่งของเรามาค้างที่บ้าน

เขาเป็นนักบอลโรงเรียน..ชื่อ จอร์จ..เด็ดไหมล่ะ!!

เช้าวันเสาร์เราได้ยินเสียงรถเข้าบ้านและเสียงเปิดประตู เราตกใจตื่น!!

ก็ไหนพ่อบอกว่าจะกลับวันอาทิตย์ไงล่ะ?

เราบอกให้จอร์จออกไปหลบนอกชานในสภาพที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้าเลย

เราให้จอร์จอยู่ด้านหลังบ้าน เขาไม่สวมเสื้อผ้าเลย เวลาเขาอายดูน่ารักมาก

"เสื้อผ้าฉันล่ะ!" เขาพูดกระซิบๆแต่รีบร้อน. "ชั้นต้องใส่เสื้อผ้าด่วนนะ!"

"รอนี่ก่อนแล้วเราจะกลับมาให้เร็วที่สุดนะ"

เรารีบวิ่งกลับมาและแวะเข้าห้องก่อนที่พ่อจะเข้ามา

เราเอาเสื้อผ้าของจอร์จไว้ในผ้าห่มและใส่กางเกงของเราแล้วรีบลงไปต้อนรับพ่อแม่อย่างไม่ส่อพิรุธ

"เฮ้ ..เป็นไงบ้าง?"

"โอ้ เป็นไงลูกแม่" แม่ทัก "ลูกค้าพ่อผิดนัดเรา

เขาโทษเลขาของเขาว่าทำงานผิดพลาด, เราเลยขับรถไป 3 ชั่วโมงฟรี ๆ เลย"

"ก็ไม่ถึงกับขับฟรีหรอกแม่.."

พ่อพูดพลางหอมแก้มแม่ที่คอจากทางด้านหลังเธอ. เราเริ่มเข้าใจนิดหน่อย

นั่นทำให้เราสบายใจขึ้น. แม่เขินนิดหน่อยแล้วกอดพ่อแล้วพูดว่า "ใช่

เรามีอะไรทำฆ่าเวลานี่เนอะ?"

ตอนนี้ในสมองของเรามีแต่จอร์จที่รอเสื้อผ้าจากเราอยู่.

จอร์จเป็นคนดีและนี่ไม่ใช่ความผิดของเขา

"เอาล่ะลูกพ่อ เราสองคนเดินทางมานานแล้วและเราต้องการจะงีบหน่อยนะ

.พ่อต้องไปออฟฟิศบ่ายนี้เพื่อจัดการทุกอย่างให้เข้าที่."

พ่อกับแม่ขึ้นห้องไปแล้ว นี่คือโอกาสของเรา!

เราวิ่งกลับไปที่ห้องและเปิดผ้าห่มออก. เสื้อผ้าของจอร์จหายไป!

เราค้นหาทั่วห้องแต่ก็ไม่เจอเลย. "อะไรกัน?!!!" และเราก็เห็นน้องชายเรา

ทอมมี่ ยืนอยู่หน้าห้อง

"หาอะไรอยู่หรอ?"

"ไอ้บ้า! เอาคืนมาให้พี่เดี๋ยวนี้นะ!"

"เอาอะไรคืน ซูซาน? ทำอะไรหายหรอพี่?"

"แกก็รู้ว่าชั้นหมายถึงอะไร ไอ้บ้า! เอาคืนมาเลย!"

"พี่ไม่คิดว่าพ่ออยากจะเห็นหรอ?"

เราตกใจ "ไม่! ลองสิ! เจอแน่!"

"อืม ...โอเคนะ ชั้นก็อยากจะรู้นักว่าพ่อจะทำยังไง

ถ้าเค้ารู้ว่าพี่อยู่กับผู้ชายเมื่อคืนนี้. ตอนนี้ก็ยังอยู่นิ

จริงๆแล้วเอ่อ...นี่ดูเหมือนเค้าไหม?"

ทอมมี่ยื่นรูปถ่ายโพราลอยด์มาให้ดู. นี่มันหลังบ้านเรานี่

แล้วนั่นจอร์จยืนเปลือยกายอยู่ โอ้ อะไรกันเนี่ยะ!!.

"แกมันเด็กบ้า!" เราตวาด

"ชั้นมีอีกนะ" เขาพูดพร้อมแสยะยิ้ม.

เรามองน้องเราอย่างสยอง ..เด็กคนนี้มัน...ปีศาจร้ายชัด ๆ!

"เอาล่ะ..แกต้องการอะไร?" เราถามอย่างเหนื่อยใจ.

"ชั้นอยากเห็นพี่แก้ผ้า" เขาบอกอย่างตื่นเต้น.

"บ้าหรอ อย่ามาล้อเล่นน่ะ!"

"จริงๆ" เขายืนยันพร้อมกับแสยะยิ้มอีกครั้ง

"ชั้นต้องการให้พี่อธิบายว่าผู้หญิงมีรายละเอียดอย่างไรบ้าง.

นั่นแลกกับเสื้อผ้าจอร์จ. แต่สำหรับรูป พี่จะต้องเป็นทาสของชั้น

ทาส...ที่ไม่มีเสื้อผ้าด้วย"

"ทาสของแก?" ไม่อยากจะเชื่อว่าเราจะได้ยินคำๆนี้

"ช่ายยย...พี่ต้องทำตามที่ชั้นบอก

หรือไม่งั้นถ้าพี่ไม่ทำตาม...ชั้นจะฟาดพี่ด้วยเข็มขัดพ่อ"

* * * * *

เราต่อรองกันยาวแต่สรุปสั้น ๆ ว่าเราก็ยอมน้องเรา เพราะไม่มีทางเลือก

เราคืนเสื้อผ้าให้จอร์จแล้วกลับไปที่ห้องน้องชายเรา แล้วถอดชุดนอนออก

มันน่าอายมาก เราถ่างขาโชว์ของลับให้น้องเราดู เราเปิดก้นให้จับรูตูด

เราให้น้องซุกหัวที่หน้าอกและขยำเล่น น้องชายทำอย่างรุนแรง

มันให้เรานอนคว่ำแล้วถ่างขาออก และมองดูสิ่งต่างๆของเรา

เราถูกบังคับให้บอกว่าส่วนต่างๆเวลาถูกจับแล้วรู้สึกยังไง

แล้วมันก็ให้เราช่วยตัวเองให้ดูจนเสร็จ

"สุดยอดจริงๆพี่!! เอาอีกๆ"

* * * * *

สัปดาห์ถัดมาเป็นสัปดาห์แห่งความทรมานของเรา เมื่อพ่อกับแม่เดินทางไปข้างนอกอีกครั้ง

คราวนี้ของจริง แต่เราไม่ได้ชวนจอร์จมา เพราะเราต้องอยู่เป็นทาสน้องชาย

เราต้องแก้ผ้าเวลาทำกับข้าวเย็นให้น้อง แก้ผ้าอาบน้ำให้

แก้ผ้าคุกเข่าใกล้ๆเวลานั่งดูทีวี แก้ผ้าเวลาอ่านนิทานให้ฟังก่อนนอน

มันเริ่มสำรวจร่างกายเราอีกครั้ง

นิ้วของน้องชายเราทำให้เราอยาก..แต่มันไม่เคยทำให้หายอยากเสียที

มันให้เราโพสท่าต่างๆเวลามันกินข้าว

มันให้เราเลียอาหารบนพื้นแทนการกินอย่างปรกติ

ในเย็นวันนั้น.. ตอนที่เราไม่เชื่อฟังคำสั่งมัน

มันก็หยิบเข็มขัดของพ่อมา--เข็มขัดเส้นที่พ่อไม่ใส่เลย

แต่เอาไว้เพื่อตีพวกเรา--น้องชายเราขู่ว่าถ้าไม่เชื่อจะถูกตี.

เราไม่อยากจะเชื่อว่าน้องชายเราจะทำเราได้ลงคอ

แต่มันก็ทำจริงๆเมื่อมันลงมือหวดก้นเปลือยของเรา แทบบ้ามันเจ็บจริงๆ

เราโวยวายใส่มัน แต่มันหยิบรูปโพรารอยด์ออกมาเราจึงเงียบเสียงลง

..นั่นคือรูปของจอร์จแก้ผ้าหลังบ้าน

..เราฉีกมันเป็นชิ้นๆในขณะที่น้องเรายิ้มอย่างมีชัย

"พี่โดนไปแล้วทีนึง" มันหัวเราะ. "ยังเหลืออีกเก้าที

จะเชื่อฟังฉันหรือจะให้ฉันเอารูปพวกนี้ให้พ่อดู?"

เราคุกเข่าโก้งโค้งยกก้นรอรับ..มันฟาดมาอีก 3 ที.

เราร้องไห้เมื่อครบทีที่สาม. "เอาล่ะ ตอนนี้จะยอมฟังที่ผมสั่งหรือจะโดนอีกโหล!"

เราพยักหน้าแล้วยอมทำตามมันทุกอย่าง..เราทำตามคำสั่งมันทั้งคืน เราไม่อยากโดนตีแล้ว

แต่วันเสาร์ถัดมามันแย่ยิ่งกว่า. น้องชายเรากลายเป็นสัตว์ร้ายไปแล้ว

มันให้เราทำสนองความต้องการมันทั้งวัน.

ทุกๆครั้งที่เรายอมทำตามมันแต่โดยดี ก็จะได้รูปมาใบนึง

ซึ่งเราก็จะฉีกมันทิ้งทุกๆครั้ง

หลังอาหารเช้าและอาบน้ำเสร็จแล้ว มันให้เราสาธิตว่าเราอาบน้ำอย่างไรอย่างช้าๆ

อย่างละเอียดทุกกระเบียดนิ้ว แล้วมันก็บังคับให้เราออกไปนอกบ้าน

ตอนแรกเราไม่ยอม แต่พอมันหยิบเข็มขัดเท่านั้นเราก็ยอมแต่โดยดี

โชคดีที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่เต็มบริเวณหลังบ้าน

ก็เลยค่อนข้างแน่ใจว่าคงไม่มีใครเห็น...แต่เราก็ยังกลัวๆอยู่

มันให้เราคลานสี่ขาบนสนามหญ้าหลังบ้าน. "พี่เป็นม้าของฉัน," มันบอก

พร้อมกับนั่งบนหลังเราและใช้เข็มขัดตีก้นเรา

.เราสะดุ้งพร้อมทั้งเริ่มคลาน

แต่มันใช้มือดึงผมของเราเพื่อเปลี่ยนทิศทาง ให้เราคลานไปทั่วทั้งสนาม.

มันตีเราอย่างทารุณ

เข็มขัดถูกฟาดกระหน่ำลงบนต้นขาและก้นเปลือยเปล่าของเราอย่างทารุณ

พื้นสนามหญ้าลื่นมาก และใบหญ้าก็ดูจะแหลมคม

จนมันยากที่จะคลานสี่ขาโดยมีน้องชายของเรานั่งอยู่บนหลัง

แต่เราก็ต้องคลานตามใจมัน ในขณะที่เข็มขัดก็เป็นตัวเร่งให้เราคลานเร็วขึ้น .

หน้าอกของเราเด้งไปมาอย่างเร็วบางครั้ง มันก็ถูกยอดหญ้าที่ยาว ๆ ทิ่มเอา

ทั้งเจ็บและคันไปหมด

.จากนั้นน้องชายของเราก็เอื้อมมือลงไปจับหน้าอกเราด้วยมือซ้าย

ในขณะที่มือขวาก็ฟาดก้นเราด้วยเข็มขัดอย่างสม่ำเสมอ

มันเริ่มใช้มือซ้ายในการบอกทิศทางคลานให้เรา ด้วยการจิก บีบ ดึง

หัวนมของเรา

การทรมานครั้งนี้นานเป็นชั่วโมง ตอนสุดท้ายเราแทบหมดแรง

ก้นเรามีรอยแดงเต็มไปหมด บางแห่งก็เป็นรอยช้ำๆ

จนเราต้องพลิกตัวให้น้องชายเราลงจากหลัง และบอกว่าพอได้แล้ว

เราลุกขึ้นแล้วเดินกลับไปที่บ้านด้วยอารมณ์โกรธมากและบอกตัวเองว่า

เราจะไม่แคร์ถึงแม้น้องชายเราจะบอกเรื่องจอร์จกับพ่อ

อย่างไรก็ตาม

หลังจากเราสงบสติอารมณ์ลง และคิดทบทวนให้ดี

เราก็ตระหนักว่าคงให้พ่อรู้เรื่องนี้ไม่ได้แน่นอน

และเราก็ต้องยอมน้องชายเราต่อไป

น่าอายจริงๆที่พี่สาวคนหนึ่งต้องแก้ผ้าทั้งวัน

ยอมเป็นทาสของน้องตัวเองอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

ยอมให้มันย่ำยีศักดิ์ศรีของความเป็นพี่ได้ถึงขนาดนี้

เย็นนั้น น้องเราบอกว่าเราต้องถูกลงโทษโดยการตีก้นชุดใหญ่

เป็นการกระหน่ำตีที่จะกินเวลายาวนานกว่าเดิม เพราะเราไม่ยอมเป็นม้าที่ดีของมัน

เราบอกว่าเรายอมก็ได้ ถ้าไม่ใช้เข็มขัดตีนะ ..เหลือเชื่อ มันตกลง.

ดังนั้นหลังอาหารเย็นที่เราทำให้น้องชายสุดที่รักของเราและบรรจงป้อนให้มันด้วยจนหมด

มันก็เริ่มตีก้นเราด้วยมือ ...

มันไม่ใช่เด็กโตมากเราเลยไม่ค่อยเจ็บเท่าไร นึกในใจว่างานนี้สบายแล้ว

และเริ่มสนุกกับการถูกตีก้นขึ้นมาบ้าง

เรารู้สึกสนุกจนกระทั่ง

น้องเราเอามือล้วงควักของสงวนของเราหลายต่อหลายทีเมื่อมองเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของร่างกายเรา..

"พี่..ชอบเหรอ?" มันพูด. "ตรงนี้ทำไมเปียกล่ะ เพราะอะไร?"

จากนั้นมันเริ่มตีก้นเราด้วยแปรงผมของแม่.เราลืมนึกถึงแปรงผมของแม่ไปเลย

แม่ไม่ได้ใช้มานานแล้วตั้งแต่พ่อเริ่มตีด้วยเข็มขัด

เราไม่ได้บอกน้องเราว่าห้ามใช้แปรง..ลืมไปว่าบอกแค่อย่าใช้เข็มขัด

แปรงผมของแม่ ที่ตัวด้ามทำด้วยไม้เนื้อแข็งอย่างดี ทำให้เจ็บจริงๆ

เราแปลกใจมาก เคยนึกว่าเข็มขัดพ่อมันเจ็บที่สุดแล้ว

แต่หลังจากที่มันตีก้นเราด้วยแปรงผมไปได้ 15 นาที ย้ำ 15 นาที ไม่ใช่ 15 ที

เข็มขัดดูเบาไปเลย เมื่อเทียบกับแปรงไม้อันหนาของแม่

ในที่สุดการตีก้นของเราก็จบลง แต่ว่าน้องเราให้เราอาบน้ำด้วยอีกครั้ง

คราวนี้มันอาบน้ำให้เรา และในขณะนั้นมันก็ให้เราใช้ปากอมไอ้นั่นของมัน.

ที่สุดก็จบลงที่น้ำรักของมันเต็มปากเราไปสองครั้งสองหน

นั่นทำให้น้องเราดูมีความสุขมากๆ มันบอกให้ไปดูที่ใต้เตียงจะพบกับรูปของจอร์จอีกใบนึง

เราพบมันและฉีกมันทิ้งก่อนที่จะไปนอน เหนื่อยมากวันนี้.

ตอนที่เราตื่นเช้ามาบ้านรกมากๆ เละไปหมด เด็กปีศาจ!

มันอยู่ที่หน้าทีวีทั้งคืนดูหนังจากเคเบิ้ลทีวีและกินปอปคอร์นไปด้วย

ทำตัวอย่างกะอยู่ในโรงหนังอย่างนั้นแหละ

และที่พื้นก็เต็มไปด้วยลูกอมนานาชนิด . พอเราบ่น มันก็เตือนเราว่า

พ่อให้เราดูแลน้องไม่ใช่หรือ

แน่นอนเราไม่สามารถบอกพ่อได้หรอกว่ามันทำเรื่องนี้ทั้งหมด

"เดี๋ยวก็เจ็บหรอก!" มันขู่ยิ้มๆ

"ยังมีเวลาให้เก็บกวาดนะ" เราบอกมัน ในขณะที่เริ่มเก็บกวาดเองคนเดียว..

อย่างโชคร้ายจริงๆที่มันมีแผนใหม่...

มันเจอที่สวนทวารของแม่และอยากจะลองใช้ดูกับเรา.

ดังนั้นเราจึงต้องแก้ผ้าล่อนจ้อนอีกครั้ง โดนมันสวนทวารด้วยชุดอุปกรณ์สวนทวารของแม่

ในท้องเราเต็มไปด้วยน้ำ จนเรารู้สึกเต็มกลั้นได้แล้ว มันก็ยังไม่ยอมหยุด

และยังขู่ว่าจะลงโทษอย่างหนักแน่นอนถ้ากลั้นไม่อยู่

เมื่อมันใช้น้ำสวนทวารจนหมดขวด เราเริ่มขอร้องให้ปล่อยเราไปเข้าห้องน้ำ

แต่น้องเราไม่อนุญาต..เราขอร้องไม่หยุด ในที่สุดมันก็ยอม

แต่จะได้ไปห้องน้ำหลังจากที่มันตีก้นเราด้วยเข็มขัด 12 ที

โดยเราต้องไม่ขยับตัวเลย

ด้วยความที่อยากเข้าห้องน้ำเต็มแก่ ทำให้ไม่มีทางเลือก

เราทรุดลงไปคุกเข่าท่าคลานสี่ขา

เตรียมพร้อมถูกตี ด้วยขาที่สั่นเทิ้ม..

สองสามทีแรกก็ดีหรอก มันยังไม่เจ็บเท่าความทรมานจากการที่เราปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ

แต่หลังจากนั้นอีก 2-3 ทีเราก็รู้สึกว่ามันหนักขึ้น เจ็บ!

น้องชายเราตีเราแบบไม่ยั้งมือ เงื้อเข็มขัดขึ้นเหนือหัวและฟาดลงมาเต็มเหนี่ยว

ทีที่ 9 หรือสิบมั้งที่มันโดนเข้าไปที่ขาอ่อนด้านขวาพอดี ให้ตายเถอะ!

เจ็บจริงๆ เราไม่เคยลืมความเจ็บนั้น เราเริ่มร้องและสั่นไปหมด

"พี่ขยับนี่!"

"ม มไม่..พี่ ปป ป่าว นนะ!"

"ไม่..พี่ขยับ...ที่ตีมาทั้งหมดเป็นโมฆะ!!"

" อย่า น นนะ ได้ ป ปโปรด เถอะ.. พ พี่ ปวด จ จจะ ตายย แลล้ว ออ อ

โอ๊ยย.... ให้ พพี่ไปเถอ เอ้า .พี่จะให้ ตี ใหม่ ก็ได้ เร็วๆๆๆ!"

มันมองเราอย่างครุ่นคิด. "12 ทีที่ก้น แล้วก็.. 12 ทีที่หน้าอกนะ."

"ได้ดด ตต ตตกลง!"

"และก็ 12 ที...ที่ตรงนั้นด้วย."

เราไม่มีทางเลือกมากนักในตอนนั้น ได้แต่ตอบตกลง

แต่เราต้องต่อรองกับมันว่า อนุญาตให้เราขยับตัวได้

เพราะเรารู้ว่าเราต้องขยับแน่ๆ ไม่มีทางหรอก ตั้ง 3 โหล

ช่วง 10 นาทีต่อมาเป็น 10 นาทีที่โหดที่สุดในชีวิตเราเลย.

มันเป็นความทรมาน ความเจ็บปวดที่สุดแล้วในชีวิต...

สองชั่วโมงถัดมา เราก็อยู่กับครอบครัวของเราพร้อมน้องชายตัวน้อย

ที่ดูเหมือนจะไม่มีพิษมีภัยใดๆ

ให้ตายสิผู้ชายเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ..

แต่หลังจากนั้นเราเริ่มรู้ว่าตัวเองเริ่มจะชอบความโหด

และการถูกควบคุมให้ทำตามคำสั่งที่ไร้เหตุผล

เช่น การถูกสั่งให้เปิดหน้าอกรอรับปลายเข็มขัดที่จะฟาดลงมา

หรือการถ่างขารอสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น โดยที่ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไร....

ทั้งๆที่เราไม่อยากจะถูกทำ..แต่ทำไมถึงไม่ปฏิเสธก็ไม่รู้เหมือนกันสิ.

และสุดท้าย..ทายสิ

เราทำยังไงกับรูปของจอร์จแก้ผ้าหลังบ้านใบสุดท้าย ที่น้องชายยอมให้เรา

......

เรายังเก็บมันเอาไว้เป็นอนุสรณ์