| มันก็แค่ทุกๆคนในชั้นเรียนปี1
มาดูเราตบกัน.
ซูซานบอกพวกที่เธอเรียกว่าเป็นเพื่อน
ให้มาดูเธอสั่งสอนเรา.
เราก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก.
พวกนั้นก็อยู่ใกล้ซูซานเพราะเห็นว่าเธอมีเงิน.แต่สำหรับเรานะ
ถึงเธอจะสวย
แต่ว่าหยิ่ง
อีแรดเอ๊ย เธอเริ่มมายุ่งกับฉันเมื่อสามอาทิตย์หลังจากที่ฉันเพิ่งเข้ามาใหม่ที่โรงเรียนนี้. ฉันเดาว่าเหตุผลที่เธอไม่ชอบฉันก็คงเป็นเพราะว่า เด็กผู้ชายหลายคนมาชอบฉัน เธอชอบทำให้ฉันขายหน้าต่อหน้าคนเยอะๆ ทีนี้ถึงทีที่จะล้างแค้นได้แล้วล่ะ พวกเรายืนล้อมเป็นสี่เหลี่ยมที่ด้านหลังมหาลัย เราทั้งคู่กำลังอยู่ในชุดพละ. แล้วก็เปิดฉาก เราทั้งคู่ต่างก็ยึดยื้อ คนดูต่างก็เชียร์ซูซาน เธอเข้ามาใกล้เราและพยายามจะเตะ น่าขำมาก! เรารู้ว่าเธอเรียนวิชาป้องกันตัวมา 3 เดือน นั่นมันงี่เง่า ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราน่ะโตมากับครอบครัวของนักสู้มืออาชีพ ถ้าเธอรู้คงไม่มาสู้กับเราหรอก เราหลบลูกเตะของเธอไปอย่างง่ายๆ ยกขาเธอขึ้นเธอเลยล้มลง และตกใจมาก เราหัวเราะและยืนนิ่ง เธอพยายามลุกขึ้น โมโหมาก และเสียสติ พุ่งเข้าชาร์ท เราหลบหมัดเธอเข้าด้านในและปล่อยปลายนิ้วเข้าที่ชายโครงเธอเบาๆ ลมหายใจเธอพุ่งออกมาจากปากเสียงดัง เธอจุก. เราดึงหัวเธอขึ้นมาโดยการจิกผม ตบหน้า 1,2,3 ..เธอเกร็ง สายตาเธอดูตกใจมาก เราดันหน้าเธอด้วยมือ เธอล้มลงก้นกระแทกพื้น จุกสองต่อ เธอกลิ้งกับพื้นหญ้า ร้องโอดโอย.. เราคุกเข่าลงบนตัวเธอ และดันเธอให้นอนคว่ำหน้า แล้วจับปลายเสื้อเธอ จากนั้นก็ดึงมันออกไปทางหัวเธอ ตอนนี้เธอเริ่มดิ้น และตกใจอย่างมาก เราปลดชุดชั้นในเธอออก จากนั้นเอาไปผูกข้อมือของเธอเอาไว้ด้านหน้าเธอ เธอกดตัวเองลงกับพื้นหญ้าด้วยความกลัวที่จะเปิดเผยหน้าอกเปลือยเปล่า เธอขอร้องให้ฉันหยุด "พอแล้ว พอแล้ว!!" "ยอมแล้ว!!" เธออ้อนวอน เราหัวเราะ เราพูดว่า "ซูซาน เรารู้นะว่าเธอก็วางแผนโหดกับเราถ้าเธอชนะครั้งนี้น่ะ!!" เราบอกให้คนที่อยู่ข้างเดียวกันกับเรา ไปเปิดกระเป๋าซูซาน เมื่อเปิดออกก็มีของสองอย่าง ดิลโดอันใหญ่และแปรงผม "อีแรด กูรู้นะว่ามึงวางแผนอะไรไว้กับเพื่อนตัวดีของมึงน่ะ!!" เราโมโห "กูรู้ว่ามึงจะทำอะไรกับกู เอาล่ะ แต่กูจะไม่ทำให้เพื่อนๆมึงผิดหวังหรอก!!" เธอเริ่มร้องและดิ้นสุดแรง แต่เธอไม่มีแม้แต่โอกาส เราถอดรองเท้าเธอออกแล้วตามด้วยถุงเท้า คนดูต่างก็เริ่มเดินเข้ามุงเมื่อเราจับกางเกงขาสั้นเธอและดึงมันลง ไปที่ขา ..และออกไป ..เราโยนมันทิ้งไปทางคนดู เหลือแค่กางเกงในตัวเดียวที่ติดตัว... ตอนนี้เธอเริ่มร้องขอความเมตตาจากเรา ร้องขอความช่วยเหลือ แต่น่าแลกที่ไม่มีใครช่วยเธอเลย พวกเขาไม่ต้องการให้เราหยุด พวกนี้ต้องการเห็นอีแรดหยิ่งตัวนี้ โดนซะบ้าง จากนั้น เราก็เอาใจแฟนๆ ด้วยการเริ่มดึงกางเกงในเธอลง ให้เห็นก้นขาวๆของเธอ ดึงลงมา..ลง..ลงมา..และออกไปในที่สุด และตอนนี้เธอก็ไม่เหลืออะไรเลย หน้าเธอแดงอย่างเห็นได้ชัด ตัวเธอสั่นเหมือนลูกนก ด้วยความอาย จังหวะหายใจของเธอเริ่มแรง เธอสับสนมาก เราจิกผมเธอดึงขึ้นมาในท่าคลานสี่ขา แล้วบอกว่า "มึงเห็นตอไม้ตรงนั้นมั้ย ไกลจากนี่ประมาณ 20 เมตร เอาล่ะ มึงมีเวลา 30 วินาที ไปให้ถึงที่นั่นด้วยท่าคลานสี่ขา ..ไม่สิ สามขา มึงไปทั้งๆที่มึงถูกมัดมืออยู่นี่แหละ ถ้ามึงทำไม่ได้ตามที่บอก กูจะตอบแทนอย่างสาสม กูจะหวดก้นมึงบนตักกูนี่แหละ ด้วยแปรงผมอันนี้" สิ้นคำ ..เราก็หวดก้นเธออย่างแรงด้วยด้านหลังของแปรง เธอร้องด้วยความเจ็บ พร้อมทั้งรีบคลานไป แน่นอนไม่มีใครไปได้เร็วในท่านั้นหรอก แล้วเธอก็เริ่มขอร้อง เริ่มอายกับเสียงร้องโห่ร้องในความช้าของเธอ, ในท่าที่แสนจะทุเรศ เราเดินไปข้างๆเธอและตีก้นเธอด้วยแปรงเป็นระยะๆ เธอรีบมาก ในขณะที่เราก็เริ่มนับวินาทีที่เธอเกินมา เธอเริ่มเบี่ยงบั้นท้ายหลบแปรง แต่ว่านั่นก็เป็นการทำให้คนดูยิ่งชอบ ก้นเธอ หน้าอกเธอกระเด้ง เธอพยายามไปเร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ แต่มันก็ไม่ทันอยู่ดี เธอเลยเวลาไป 5 วินาที เราดึงเธอขึ้นยืนแล้วจับเธอพาดบนตักเรา ในท่าที่เรานั่งอยู่บนตอไม้ คนดูเริ่มนั่งดูเหมือนดูละครฉากหนึ่ง "เด็กน้อย"..."แกมันทำตัวน่ารังเกลียดมากๆ และจากความผิดครั้งนี้ ต้องถูกลงโทษ" "เอาล่ะ ซูซาน ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ที่แกจะต้องถูกฟาดก้นด้วยแปรงอันนี้ แต่มันจะนาน หรือว่าสั้น แกก็ต้องโดนอย่างน้อย 40ทีเข้าใจไหม!!" "แต่กูจะไม่เริ่มนับ 1 ถ้าไม่มีสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น" "มึงจะต้องถ่างขาออกให้พวกเพื่อนๆมึงเห็นจิ๋มน้อยๆ ของมึงก่อน" "ไม่ได้ มม ม ไม่ได้นะ" เธออ้อนวอน "ได้โปรดเถอะ นะ ได้โปรด เราจะยอมทุกอย่าง แต่... ไม่" เราหัวเราะ หยิบแปรงและเริ่มหวดไปที่ก้นกลมของเธอ เผียะ!! 1...ผัวะ...2 ผับ ..3 "คิดดีๆนะ ซูซาน เราสามารถอยู่ตรงนี้และหวดก้นเธอทั้งวัน หรือ จะแค่เปิดโอกาสให้เพื่อนๆ ได้เห็น ของดีๆบ้าง.." "บางที เธออาจจะโชว์ให้เพื่อนๆดูก็ได้ ว่าก้นเธอแข็งแกร่งมาก สามารถทนได้ทั้งวัน ..." เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ.. ก้นเธอกระเด้ง ส่ายไปมา เธอเริ่มร้องไห้ เรารู้ว่ามันไม่นานหรอก เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..!!!!เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..!!เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..!!เพี๊ยะ..เพี๊พพยะ..เพี๊ยะ..!! 20 ..ใช่แล้ว ตรงกับที่คาดไว้ไม่มีผิด เธอร้องให้เราหยุด และเริ่มถ่างขาของเธอออก เผยให้เพื่อนๆทุกคนเห็นของลับ คนดูเริ่มวิจารณ์ และมีเสียงร้องอย่างพอใจ ซูซานอายแทบพลิกแผ่นดิน. "เอาล่ะ เริ่มนับ 1 ล่ะนะ.." อย่างไร้ความปราณี เราเริ่มหวดก้นเธออย่างแรงอย่างต่อเนื่อง ไม่ใส่ใจเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเธอ ซูซานเขย่าขาของเธอเพื่อลดความเจ็บปวด แต่นั่นก็ทำให้เพื่อนๆของเธอยิ่งเห็นของลับของเธอมากขึ้น หลังจากทีที่ 20 เธอเริ่มร้องไห้เหมือนเด็กๆ และเพื่อให้คนดูสนุกสนานยิ่งขึ้น เราเริ่มหวดก้นเธออย่างสุดแรง ทุกซอกทุกมุมที่ยังไม่มีรอยแดง ดึงก้นเธอแยกออกเพื่อฟาดในซอกที่เข้าไม่ถึง เผยให้เห็นรูก้นของเธอ ให้ยิ่งอายมากขึ้นไปอีก เสร็จแล้วเราก็ดันเธอออกจากตัก เธอหล่นแอ๊ดลงไปนอนบิดร่างด้วยความเจ็บปวด เรามองและสแยะยิ้มชั่วครู่ ครั้นเมื่อเธอเริ่มคืนสติ เธอลุกนั่งและมองหน้าเรา น้ำตาใสๆไหลอาบแก้มน้อยๆของเธอ "อีทุเรศ!! อีบ้า!! มึงกล้าดียังไงมาทำกับกูแบบนี้นะ!!" เราหยุดยิ้ม และยกแปรงขึ้นอีกครั้ง ตบมันกับมืออีกข้างเล่นๆ "เราว่าเธอคงจะได้รับบทเรียนแล้วนะ ซูซาน..ใช่มั้ย? หรือไม่พอ?" สายตาเธอเริ่มตกใจกลัว "อ อ เอ่อ..อ อ อย่า น นนะ ไม่เอาแล้ว" "ซูซาน เราจะใจดีให้เธอมีทางเลือกอีกนะ เธอก็รู้นะว่าตอนนี้ก้นน้อยๆของเธอแดงแค่ไหน เธอจะเลือกทำตามที่เราบอก หรือว่าจะเลือกถูกตีอีก 200 ที ...จินตนาการสิ 200 ทีบนก้นเปลือยเปล่า.. ก้นเธออาจจะเป็นลายสายรุ้งก็ได้นะ ฮ่าๆๆ" "อ อะไร นะ" เธอพูด...ตัวสั่น เราเปิดกระเป๋า และหยิบกรรไกรกับมีดโกนขึ้นมา "เราว่าทุกคนที่นี่ คงอยากจะเห็นเธอโกนขนตรงนั้นให้พวกเค้าดูนะ ว่าไหมซูซาน?" ซูซานตัวแข็ง เธออ้อนวอนและขอร้องเราว่าอย่าให้เธอทำ เราไม่สนใจ หยิบแปรงผมขึ้นมาแล้วสั่งให้เธอนอนคว่ำ ..เธอน้ำตาไหล แล้วก้มลงหยิบกรรไกร. เธอนั่งลงกับพื้นหญ้า ในขณะที่ทุกคนเริ่มขยับตัวให้มองได้ถนัดๆ ซูซานถ่างขาเธอออกช้าๆ แล้วเริ่มตัดขนบนน้องน้อยของเธอทีละกระจุก เธอร้องไห้กระซิก เพื่อนๆของเธอต่างก็เริ่มกระซิบกระซาบ และเริ่มวิจารณ์หยาบๆ นั่นทำให้เธออายมากขึ้นไปอีก เราเก็บขนทั้งหมดเข้าไปในกระเป๋า "นี่คงเป็นของที่ระลึกอย่างดี ฮิๆ" "เธอยอมโกนขนตัวเอง แลกกับการโดนเราลงโทษ ฮ่าๆๆ ฮ่าๆ ฮิๆ" "หนูน้อยซูซาน ขนยังไม่ขึ้นเลยดูสิ ฮ่าๆๆๆ ก๊ากๆๆ ฮ่าาาาๆๆๆๆ" เธอตัดขนเสร็จ เราก็ยื่นมีดโกนห้เธอ เธอต้องทำมันอย่างระวัง ลงมีดอย่างช้าๆ สั้นๆ เธอเปิดริมแคมน้องน้อยของเธอ เพื่อโกนในซอก ทุกคนต่างก็รุมจ้อง ตอนที่เธอเสร็จแล้ว เราก็สั่งให้เธออยู่ในท่าสี่ขา แล้วเราก็นั่งด้านหลังก้นเธอ แยกเข่าเธอออก ยกก้นเธอขึ้น นั่นทำให้เธอดูน่ารักขึ้นมาก และเราก็เริ่มโกนขนตั้งแต่น้องน้อยเธอ ไล่มาจนถึงปากรูก้นเธอ ความเย็นสัมผัสก้นเธอ นั่นทำให้เราสัมผัสได้ถึงความอายและไร้ทางสู้ ของเธอ เราหัวเราะแล้วเริ่มพูดเย้าแหย่เธออีก เธอคงเกลียดเรามาก แต่เราก็สนุกมากบนความอับอายของเธอ.. เมื่อเราโกนเสร็จ เราตบก้นเธอเบาๆพร้อมดันตัวเธอจนหน้าเธอติดกับหญ้า เราแก้มัดมือเธอที่ด้านหน้า แล้วเอามามัดไพล่หลังแทน เรานั่งลง เข่าทั้งสองข้างเราครอบตัวเธอไว้ เธอตกอยู่ใต้อำนาจของเราอย่างสิ้นเชิง เธอจะรู้ไหมว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป? น่าจะรู้นะ.แต่เธอเหนื่อยมาก และหมดเรี่ยวแรงไปเยอะแล้ว เธอไม่มีแม้แต่แรงจะสู้ และแรงที่จะขอร้อง เราหยิบกรรไกรขึ้นมา..... ซูซานช่างมีผมที่สวยจริงๆ... ฉับ ฉับ ฉับๆๆ!!! เธอกรีดร้อง เธอครางเสียงดัง และขอร้องสุดชีวิต! ฉับ ฉับ ฉับๆๆ ฉับ ฉับ ฉับๆๆ ฉับ ฉับ ฉับๆๆ!!! ส่วนที่เธอขยับได้ ก็มีแต่ขาเท่านั้น เธอขยับขาไปมาและร้องขอให้เราหยุด ในขณะที่เพื่อนๆก็เริ่มลุกขึ้นยืนมอง นี่มันสุดยอด สุดยอดของความอับอาย... เรายิ้มอย่างสะใจ.. 15 นาทีต่อมา หลังจากที่เราเอาใบมีดโกนผ่านผมเส้นสุดท้ายบนหนังหัวของเธอ ขนที่เหลือของเธอคือคิ้ว ..เราถามว่าเธอจะยอมหรือยัง ซูซานกำลังช็อก ..เราแก้มัดเธอและปล่อยให้เธอลูบหนังหัวของเธอเล่น ตัวสั่น และช็อก เธอโกรธกับสิ่งที่เราทำ เรายิ้ม..ศัตรูของเรา ตอนนี้กลายเป็นเด็กน้อยๆ มันช่างเป็นการตอบแทนที่สาสม และหอมหวาน ..จริงๆ เธอล้มตัวลงนอนกับหญ้า จับหัวของเธอเอง ร้องครวญคราง ดิ้นพราดๆ และร้องไห้ หลังจากนั้น ช่างไม่น่าเชื่อเธอเริ่มพูดกับเรา "เราขอโทษ เราขข ขขอโทษ" เธอร้องไห้ "ได้โปรดเถอะ อย่า ทำฉัน อีกเลย น นะ.." เรานั่งลงและกระซิบที่หูของเธอ "ดีมากซูซาน จำไว้ว่าใครเป็นใคร เด็กดี เอาล่ะ ตอนนี้เราจะขอสนุกอีกหน่อยนะ now, แต่ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ต้องคิดมาก แค่ตั้งใจทำในสิ่งที่เราบอก" เราพูดในขณะที่คลึงแก้มก้นของเธอไปมา เราจับให้เธอนอนหงาย แล้วจับเข่าของเธอทั้งสองข้างโยกไปด้านหลังแล้วถ่างออกจากกัน เผยให้เห็นจุดซ่อนเร้นของเธอจนหมด เราคุกเข่าที่หว่างขาเธอ จนแน่ใจว่าเธอจะไม่มีทางหุบขาของเธอได้ ในขณะที่เรามองไปที่ตาเธอ เธอจ้องเราและอ้อนวอนอย่างเงียบๆให้เราหยุด แต่เรารู้ว่ามันเป็นทางเดียวอยู่แล้วที่ต้องทำ... เราเริ่มเอานิ้วกลางถูที่แคมของเธอ แหกมันออกจากกันเบาๆ สั่นนิ้ว.. ดันเข้าไปอย่างช้าๆ.. "มีสมาธิหน่อยสิ .... ไม่เอาน่าซูซาน ทำมันสิ เอากับนิ้วเราสิ" เธอยังร้องไห้กระซิกไม่หยุด "เอาเลย เด็กน้อย!!" สะโพกเธอเริ่มขยับ. เราปล่อยนิ้วไว้เฉยๆและมองน้องน้อยของเธอเริ่มเอากับนิ้วของเรา อย่างสนุก เราขยับนิ้วใหม่ และนั่นมีน้ำรักของเธอเปื้อนออกมาด้วย เราเริ่มจะทำแรงขึ้น เลื่อนนิ้วขึ้นลงในขณที่เธอเลื่อนเข้าออก น้ำของเธอเปรอะเต็มไปหมด เธอเริ่มครางเบาๆ จากนั้นเราเริ่มชักนิ้วออก ..เข้า ... ออก....เข้า ออก เข้า ออก เรารู้สึกถึงอารมณ์ของเธอ เราเลยเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกและเอียงมือ เพื่อให้ปากแคมเธอกว้างขยายออก เธอตอบสนองด้วยอาการครางดังขึ้นและขยับเข้าออกอย่างเร็ว "บีบนมของเธอเองด้วย!! ซูซาน" เราสั่งเธอ ซูซานเริ่มหยิกหัวนมตัวเอง เรายิ้มกับคนดู ซูซานไว้สติไปแล้ว เธอไม่สนใจคนดูและเริ่มเป็นหนึ่งเดียวกับนิ้วของเราแล้วล่ะ.. เธอเริ่มหยุดไม่ได้ เราเริ่มเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก ตอนนี้เป็น 4 นิ้วแล้ว เธอร้องครางดังขึ้นอีก ดังขึ้นอีก ... แล้วเราก็เริ่มเอานิ้วโป้วถูที่จุดสะท้าน ..เธอร้องดังขึ้นและยกขอของเธอขึ้นนิดหน่อย พยายามหุบมัน แต่ก็เกร็งจนตัวสั่น ใช่แล้ว เธอกำลังจะเสร็จ....เรา เอ๊ยนิ้วเรา เราหยุด.. "ไม่! ทำไมล่ะ อย่าหยุดสิ หยุดทำไม?!ไม่ ทำเราสิ ทำเรา ให้เราเสร็จเดี๋ยวนี้นะ!" "เธอก็ทำเองสิ" แล้วเราก็ขยับนิ้วโป้งมารวมกันกับอีก 4 นิ้วคารออยู่ที่ปากถ้ำของเธอ.. ใช่แล้ว ทั้งมือของเรา เธอเริ่มครางเสียงดังมาก ร้องด้วยความสุข และเจ็บ ปนกับความเสียว.. เราเริ่มหยุดนิ่ง มองเธอเอากับมือข้างนึงของเราโดยเราไม่ต้องขยับแขนเลย และมือข้างหนึ่งของเธอก็กำลังบีบหน้าอกของตัวเองอยู่ "เอาเลยซูซาน เด็กน้อย เอากับมือเรา ..ฮ่าๆๆๆ ให้เพื่อนๆเธอดู สภาพของเด็กน้อยตอนนี้สิ ฮ่าๆๆ" หน้าเธอแดงมากเมื่อเริ่มนึกถึงเพื่อนๆที่มองอยู่ "เสร็จให้ได้นะ เพื่อเรา เพื่อศัตรูคนหนึ่งของเธอไง ฮ่าๆๆๆ ต่อหน้าเพื่อนๆทั้งชั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ" ทันใด!! เธอเสร็จแล้ว น้ำรักเธอพุ่งออกมาหลังจากมือของเราที่กระชากออกจากน้องน้อย ของเธอ เธอกรีดร้อง และคราง อย่างปลดปล่อย แล้วเริ่มเบาลง เบาลง..เธอบิดร่างไปมาบนพื้นหญ้า คล้ายกับกระหรี่ไม่มีผิด! เท้าเปลือยของเธอยกขึ้นลงตรงหน้าเรา ตรงหน้าเพื่อนๆทั้งหมด นี่มันโชว์สุดยอดชัดๆ คนดูเชียร์เสียงดัง และหัวเราะ ซูซาน อีแรดหยิ่ง ที่สวยน่ารัก ตอนนี้กลายเป็นอีกระหรี่ตอนเปลือยกายอย่างสิ้นเชิง ไม่มีขนติดตัว สักเส้น นอนแน่นิ่งในอ้อมแขนของเรา.. เราเอามือออกจากตัวเธออย่างช้าๆ ในขณะที่เธอบิดร่างเปลือยไปมากับพื้นหญ้า เรารอให้เธอถึงจุดจนหมด แล้วเอามือช้อนคางเธอขึ้น "ชอบมือเรามั้ย ซูซาน?" เธอมองมือเรา และเริ่มเลียมือ.. "ได้โปรด ..เอาอีก ออ เอา อีก..." "เธอรู้ไหม ซูซาน" เราบอก "เราเริ่มจะสนุกกับการมีเธอเป็นทาสของเราแล้ว เด็กน้อยน่ารัก ที่ไร้ขนของเรา " "เธอจะไม่ได้เจอผู้ชายอีกแล้วนับแต่วันนี้... สิ่งเดียวที่เธอควรจะได้" "นั่นคือ มือ ของเรา ฮ่าๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ" |